تنهایی
هیچ کس ویرانیم را حس نکرد ...وسعت تنهاییم را حس نکرد
در میان خنده های تلخ من ... گریه پنهانیم را حس نکرد در هجوم لحظه های بی کسی ... درد بی کس ماندنم را حس نکرد آنکه با آغاز من مانوس بود ... لحظه پایانیم را حس نکرد
**************************************
قصه ی ما....
آنــــــجایی که گفتد :
یکی بود، یکی نبـــــود.
خدایا....
خدایا...
پِی در پِی با دستان دراز شده به درگاهت می آیم و تقاضای بیشتر و بیشتر دارم ...
بخشیدی و بخشیدی تو به من .
گاهی بسیار اندک .
گاهی به فراوانی ...
بعضی را برداشتم ،
برخی دیگر را رها کردم ؛
برخی بر دستانم سنگینی می کرد
برخی را به بازی می گرفتم ،
تا وقتی خسته می شدم و آن ها را می شکستم ،
تا وقتی که تکه ها و انباشته های هدایای تو بسیار وسیع شد و تو را پنهان کرد ،
و این چشم داشتِ بی وقفه قلب مرا بیشتر از جا کند ...
دستانم را بگیر ...
بیرون بکش مرا از درون انبوه هدیه هایت و به سوی بی کرانی عریان حضور خالیت هدایت کن ...
فریب
دنبال نگاه نرو...
ممکنه فریبت بدن!!!
دنبال ثروت نرو...
چون حتی ثروت هم یه روزی ناپدید میشه!!!
دنبال کسی برو...
که باعث میشه لبخند بزنی...
چون فقط یه لبخنده که میتونه باعث بشه...
یه روز خیلی تاریک...
کاملا روشن به نظربیاد!!!
تنهایی
تنهایی را دوست دارم زیرا بی وفا نیست...
تنهایی رادوست دارم زیرا عشق دروغی در ان نیست...
تنهایی را دوست دارم زیرا تجربه کردم...
تنهایی را دوست دارم زیرا خداوندهم تنهاست...
تنهایی را دوست دارم زیرا...
درکلبه تنهایی هایم در انتظار خواهم گریست وانتظار کشیدنم را پنهان خواهم کرد.
مرضیه!!!